STOWARZYSZENIE LOTNICTWA
EKSPERYMENTALNEGO

EAA 991

Wieść o śmierci Eugeniusza upowszechnił cały szereg nekrologów ; wszystkie niemal w hołdzie pamięci Zmarłego skoncentrowały się na przywołaniu jego „ucieczki” napowietrznej z PRL na Zachód w kabinie własnoręcznie zbudowanego jednoosobowego samolociku. Słowo „ucieczka” w cudzysłowie nieprzypadkowo, bo Gienek nie lubił tego określenia w stosunku do swego szaleńczego przedsięwzięcia z 1971 roku - Ucieczka kojarzy się z tchórzostwem, a ja odważyłem się na ryzykowną, ale w końcu zwycięską próbę przebicia się do wolnego świata.

Tę amerykańską historię zacznę od polskich akcentów. W 1947 r młody lotnik Paul MacCready zakupił polski szybowiec „Orlik II” , co było dobrym wyborem, bo dwukrotnie wygrał na nim zawody panamerykańskie, a w Sylwestra 1948 pobił światowy rekord wysokości - 9600 m n.p.m. MacCready (1925 – 2007) miał umysł analityczny, po dogłębnym przebadaniu walorów „Orlika”, stwierdził, że jego doskonałość wyraża liczba 29 ( bardzo wysoka jak na szybowiec z 1937 r) przy sposobności opracował OSS ( Optimal Speed Selector) – przyrząd do obliczania optymalnej prędkości szybowca zwany powszechnie „krążkiem MacCready’ego”.
Tabele liniowe wykazujące zależność prędkości, a więc i zasięgu szybowca od pionowych ruchów powietrza wykonał już przed wojną nasz wybitny lotnik i konstruktor Witold Kasprzyk ( pisałem o nim na tej stronie przed paru laty) ale obrotowy pierścień pomysłu MacCready’ego z podziałką prędkości umieszczony na obwodzie tarczy wariometru to wynalazek genialny w prostocie, mimo postępu do dziś stosowany.

 "Jak  mam trochę czasu, to tak sama coś kombinuję ..." / Pani Pelagia z nieodżałowanego Kabaretu Tey /

Nasze Koło Przewodników Górskich w Limanowej miało w latach 70/80 dobrowolny fundusz ( 10 zł od każdej zarobkowo poprowadzonej wycieczki) na imprezy szkoleniowe i inne, a przede wszystkim na organizowanie spotkań z wybitnymi ludźmi gór. Bez kłopotu udało się tego dokonać z pierwszymi zdobywcami Mont Everestu w zimie – L. Cichym i K. Wielickim ; Leszek Cichy wpisał do naszej kroniki : Życzę każdemu z Was własnego Everestu ! - Cóż można piękniejszego zadedykować ?
W połowie lat 80-tych udało się zaprosić z nie tak odległego Zakopanego Tadeusza Schiele – taternika i lotnika. I niezłego pisarza.

Trawiasty areał lotniska przyciąga skrzydlate drapieżniki, nie inaczej jest w Łososinie Dolnej - na niebie nietrudno zaobserwować krążące myszołowy i jastrzębie ( czasem wspólnie z szybowcami) a niżej częściej obecne sokoły pustułki zawisające w charakterystycznym tańcu w powietrzu; ruch lotniczy nie robi na nich wrażenia.

Telepało okropnie, przynajmniej w pierwszej fazie lotu na wschód od lotniska, aż Leszek łapiący sterami równowagę, wyraził obawę o możliwość nokautu ze strony mojego, co prawda mocno dzierżonego w ręce foto Canona. Prognozowany halny rzeczywiście się 20 października zainicjował w odległych o 75 km od Łososiny Dolnej Tatrach i niektóre z jego podmuchów sięgały w rejon Jeziora Rożnowskiego. Dla rozgrywanych zawodów lotniczych wiatr halny ma i pozytyw - w strefie jego zasięgu panuje słoneczna pogoda i dobra widzialność.
Zawody imienia Ryszarda …

Lato lataniem ( przeleciało) A Krzysiek Bartoszewski notorycznie to w wirtualu uwieczniał. No i - Daj na stronę ! Dałem.

Fotografowali - i Lilla i Krzysztof

Śmigłowcowy Puchar Świata w Łososinie Dolnej ( 19 - 21 09 19 ) odbył się na miarę - każdy ma takie Betlejem na jakie go stać, a jego gwiazdą pierwszej wielkości była p. Maria Muś w helikopterze Bolkov 105. Jest to jeden z nielicznych typów wiropłatów zdolnych do akrobacji (beczka, pętla itp.) Pani Maria znana jest również na pokazach z zespołowych lotów śmigłowcem w ekstremalnie bliskiej odległości z samolotem akrobacyjnym Łukasza Czepieli - Edge 540.

Tak zatytułował Krzysztof zestaw zdjęć z nieudanej z powodu kłopotów ze śmigłem próby dalszego przelotu Jakiem 18. Ale czy sam start wczesnym rankiem nie miał uroku ?