STOWARZYSZENIE LOTNICTWA
EKSPERYMENTALNEGO

EAA 991

Trawiasty areał lotniska przyciąga skrzydlate drapieżniki, nie inaczej jest w Łososinie Dolnej - na niebie nietrudno zaobserwować krążące myszołowy i jastrzębie ( czasem wspólnie z szybowcami) a niżej częściej obecne sokoły pustułki zawisające w charakterystycznym tańcu w powietrzu; ruch lotniczy nie robi na nich wrażenia.

Telepało okropnie, przynajmniej w pierwszej fazie lotu na wschód od lotniska, aż Leszek łapiący sterami równowagę, wyraził obawę o możliwość nokautu ze strony mojego, co prawda mocno dzierżonego w ręce foto Canona. Prognozowany halny rzeczywiście się 20 października zainicjował w odległych o 75 km od Łososiny Dolnej Tatrach i niektóre z jego podmuchów sięgały w rejon Jeziora Rożnowskiego. Dla rozgrywanych zawodów lotniczych wiatr halny ma i pozytyw - w strefie jego zasięgu panuje słoneczna pogoda i dobra widzialność.
Zawody imienia Ryszarda …

Lato lataniem ( przeleciało) A Krzysiek Bartoszewski notorycznie to w wirtualu uwieczniał. No i - Daj na stronę ! Dałem.

Fotografowali - i Lilla i Krzysztof

Śmigłowcowy Puchar Świata w Łososinie Dolnej ( 19 - 21 09 19 ) odbył się na miarę - każdy ma takie Betlejem na jakie go stać, a jego gwiazdą pierwszej wielkości była p. Maria Muś w helikopterze Bolkov 105. Jest to jeden z nielicznych typów wiropłatów zdolnych do akrobacji (beczka, pętla itp.) Pani Maria znana jest również na pokazach z zespołowych lotów śmigłowcem w ekstremalnie bliskiej odległości z samolotem akrobacyjnym Łukasza Czepieli - Edge 540.

Tak zatytułował Krzysztof zestaw zdjęć z nieudanej z powodu kłopotów ze śmigłem próby dalszego przelotu Jakiem 18. Ale czy sam start wczesnym rankiem nie miał uroku ?

Opanowaliśmy aerodynamicznie żywioł powietrza podglądając ptaki ; doskonaląc technikę lotu, uczyniliśmy sobie Ziemię (dużą literą , bo chodzi o planetę) poddaną. wraz z otoczeniem przestworzy, a nawet dalej. Latamy dziś szybko, daleko, wysoko. A jak wysoko - w porównaniu z lotnictwem - wznieść się może pokonane w zdobywaniu nieba ptactwo ?

Póki co, można publikować treści dowolne z wyłączeniem tych, które kogoś osobiście obrażają (pomawiają) Bez konsekwencji można natomiast upowszechniać wszystko, co obraża rozum i intelektualny dorobek ludzkości. Zresztą już w 1509 r Erazm z Rotterdamu wydał swą gorzką „Pochwałę głupoty”, której niewesołe konkluzje aktualne są i w dzisiejszej rzeczywistości. I nie tylko w sferze polityki. Są jednak dziedziny, jakich uprawianie do korzystania z rozumu i wiedzy zobowiązuje. W tym także dziennikarstwo i publicystyka we wszelkiego rodzaju „nośnikach” informacji. Zwykła uczciwość zawodowa wymaga, że jak czegoś nie ogarniamy, to się douczmy lub zajęcie porzućmy

Słowacja, droga Michałowce – Preszów. Na skraju miejscowości Podlipniki do przydrożnego zajazdu zwabia jadących wyeksponowany na parkingu Ił-14, dokładniej jego czechosłowacka licencja Avia 14 T. Okazały samolot ( 31,7 m rozpiętości) jest w dobrym stanie zewnętrznym, więc i wart uwagi.
Produkowane od 1952 r sowieckie pasażerskie Iły- 14 ( 26 – 32 miejsc ) używane były w ZSRR i w „demoludach”, m.in. PLL „LOT”. W 1957 r ich produkcję rozpoczęła Czechosłowacja, wykonując w różnych wersjach 206 egzemplarzy ( jeden trafił do „LOT-u”) Avia 14 oznaczona literka ”T” to wojskowy samolot transportowy, wyróżniający się dodatkowymi zbiornikami paliwa na końcach skrzydeł.
Warto zaznaczyć, że produkcja Iłów-14 nie była dla naszych sąsiadów osiągnięciem szczególnym – podczas okupacji niemieckiej czeski przemysł lotniczy wykonywał dwadzieścia parę typów maszyn niemieckich – od Bucker Jungmannów po olbrzymie czterosilnikowe Ju- 290, a także m.in. myśliwskie Meserschmitty 109 i odrzutowe Me-262. Większość tych samolotów produkowano jeszcze kilka lat po wojnie.

Kontynuując w dalszym ciągu temat gigantów przestworzy - Ernest Gann.Jako twórca beletrystyki lotniczej nie tak znany w Polsce , jak - słusznie na pierwszym miejscu – Antoni Saint- Exupery.
Urodzony w 1910 roku, pilotem zawodowym został Gann w latach 30-tych, latając DC-2 i DC-3 (C-47 ) ich następcą DC-4 ( C-54 ) oraz C-87 ( transportowa wersja bombowca B-24 „Liberator”) W czasie II wojny latał bowiem w Air Transport Command - od Dalekiej Północy i Arktyki, przez tropiki Brazylii i Afryki po Indie i dalej poza Himalaje. Po wojnie wrócił do lotnictwa pasażerskiego i prowadził DC-4 do czasu upadku firmy lotniczej na pocz. lat 50- tych. Oddał się wtedy swej drugiej pasji – żeglowaniu. Przez kilka lat łowił ryby w Pacyfiku, by następnie przemierzać morza i oceany pod żaglami, przeważnie na swej brygantynie „Albatros”. Latania całkiem nie porzucił , na zdjęciach widać, że posiadał Cessnę 172 , a ostatni swój lot odbył parę tygodni przed śmiercią w 1991 r.