STOWARZYSZENIE LOTNICTWA
EKSPERYMENTALNEGO

EAA 991

Przed laty zdarzyło się, że ze ś.p. Ryszardem  kręciliśmy „Bocianem” nad Łososiną na z trudem wyżebranych metrach, warunki znikły i wszystkie szybowce już dawno były na ziemi.

-        Na czym tam oni się  jeszcze trzymają? -  spytał ktoś na lotnisku

-        Na olbrzymiej chęci latania -  odpowiedział dyrektor APh

Kolejny odcinek serialu ? 

W sobotę 27 maja 2017 r  na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym Aeroklubu Podhalańskiego  pełniący od lat ośmiu funkcję  prezesa kol. Andrzej  Sarata oświadczył ku zaskoczeniu wielu zebranych, że do Zarządu APh następnej kadencji kandydował nie będzie. Odejść w okresie, gdy aeroklub w Łososinie Dolnej  jest w stanie bez przesady kwitnącym pod każdym względem, to i trudno, i z ulgą, ale przede wszystkim godnie. Tym bardziej, że Andrzej sam akt zakończenia swej służby zaaranżował w sposób mogący być przykładem kultury osobistej i stosunku do innych ludzi – w dzisiejszej dobie dziczenia obyczajów ważne to szczególnie.

Taki powietrzny spacer majowy, gdy maj tegoroczny zaczął w końcu ten miesiąc przypominać. Tym razem lot  na północ od Łososiny Dolnej, by odwiedzić bodaj niskim przelotem innych napowietrznych latawców.

Każdy coś z podstawówki pamięta ...
Ja obok paru rzeczy balladę Mickiewicza „Świteź” ; całość przydługiego wiersza dla nie tak pilnego ucznia nudnawa , ale dwie zwrotki w wyrazie kosmiczno-kopernikańskim robiły na ledwo co kilkunastoletnim wyrostku wrażenie. I zachowałem je na pamięć do dzisiaj .
Więc gdy przyszła do mnie chałtura utoczenia czegoś ze 156– ciu zdjęć nadesłanych przez Krzysztofa , pomyślałem : „Świteź” . Bo jakaś Świteź na zdjęciach obecna , tudzież wirujące wskroś wszechświata niebokręgi , a w środku bohaterów nieustraszonych dwóch – Andrzej i Krzysztof .

Jałowe oczekiwanie na zapowiedzianą rezolucję przerwało nadejście niespodziewanego e-maila o treści następującej:

W nawiązaniu do materiału zamieszczonego 1 kwietnia na Waszej stronie pozwalam sobie przesłać komentarz analityczny następujący:
Genezę opisanego procederu wywieść należy od Wilhelma Tella , pamiętając , że zanim trafił z kuszy jabłko na głowie swego małoletniego syna , miał z władzą sprawę o inne nakrycie głowy - w okupowanym w XIV w przez Austrię szwajcarskim Altdorf starosta Herman Gesler zawiesił na kiju swój kapelusz , któremu wszyscy przechodnie musieli  oddawać hołd . Znalazł się jeden , który demonstracyjnie tego nie uczynił - Wilhelm Tell właśnie – za co aresztowany musiał dla ratowania siebie i syna podjąć hazard - jak wyżej.

Wybitne ( czego  od nieba nie widać ) choć niewysokie ( 767 m ) wzniesienie na pograniczu Gorców i Pienin . Osobliwość geologiczna na tym terenie , bo zbudowane nie ze skał osadowych ,  a z  magmowego andezytu cenionego niegdyś w budownictwie ( od strony przełęczy Snozka nieczynny kamieniołom , dziś „poligon” wspinaczkowy ) na południowym stoku rumowisko skalne o charakterze gołoborza . Całość wraz z roślinnością stanowiła niechroniony unikat przyrodniczyDziki charakter utraciło wzgórze po zbudowaniu stacji narciarskiej , zjeżdżalni grawitacyjnej , restauracji na szczycie itp. Przy tej inwestycji zdewastowano niestety jeszcze  inną osobliwość Wdżaru – skałkę na szczycie z anomalią magnetyczną odchylającą nawet o 180 stopni igłę kompasu . Druga taka była w rejonie wspomnianego gołoborza , nie wiem czy się zachowała .

Wdżar jest też górą  „niezmotoryzowanych”  glajciarzy , pierwsze rekordy Polski zdobywano startując właśnie z tego szczytu.

Niby nic szczególnego. Według ministra odpowiedniego wystarczy się nim nie zaciągać ; a kto już musi , tego   drugi światłodawca  – jeszcze odpowiedniejszy – zapewnia z kolei , że polski węgiel jest najzdrowszy w świecie.

Czyli „Maul halten und weiter dienen !”/ J.Haszek „Szwejk”/
A jak się gdzieś  poleci, to widać , jak zakrywa niziny i wciska w górskie doliny na spokojne sioła i miasteczka . No cóż , „miasta  mamy pobudowane z nieckach” – czyja to wina , każdy i tak wie .

Reformy to slipy, stringi lub pantalony dobierane w zależności od aury lub planów na najbliższą przyszłość.  Ale ...

Jak  i dotychczas bywało, jeśli tylko jest wola spotkania się i w ten dzień szczególny, a pogoda lotnicza zadawalająca, liczniejsza grupa „lotniskowców” bez specjalnego umawiania ściąga na miejsce.
Wola -  była,  mgły okołodunajcowe w normie, krajobraz lekko przypruszony śniegiem przy niewielkim od kilku dni mrozie.  Przy takiej pogodzie wystarczy wystartować z Łososiny, a  matka natura już sama program wizualny roztacza. Więc  do południa latał, kto żyw pamiętając, by między lotami wymienić się z drugimi dobrym słowem na Nowy Rok.

10 grudnia  2016  w Domu Kultury Gminy Łososina Dolna  odbyła się konferencja naukowa zamykająca z niebywałym rozmachem  urządzane obchody 60-lecia Aeroklubu Podhalańskiego . Były medale , były odznaczenia , a nawet wykłady , ale najmocniejszym akcentem dnia  stało się pożegnanie kol. Romana Matyjewicza  , odchodzącego z Łososiny po ośmiu latach służby na stanowisku dyrektora Aeroklubu..