STOWARZYSZENIE LOTNICTWA
EKSPERYMENTALNEGO

EAA 991

Napisany angielszczyzną na poziomie elementarnym, że kto przeczyta, zrozumie, a nie zrozumie, to się zawstydzi. Przeto w oryginale:

 

Hello Jerzy,
Thank you very much for helping last Friday. It was a wonderfull day at the airfield.
Difficult with the weater, but all tried hard to make it work.
And please say thank you to everybody who helped.
I hope you like these photos.
Please send them to people - the pilot of the RWD-5 and others who took part.
You can use then as you want to.
But if you publish them on internet or otherwise, please write;

Photo: Ole Steen Hansen

All the best
Steen

Przed laty zdarzyło się, że ze ś.p. Ryszardem  kręciliśmy „Bocianem” nad Łososiną na z trudem wyżebranych metrach, warunki znikły i wszystkie szybowce już dawno były na ziemi.

-        Na czym tam oni się  jeszcze trzymają? -  spytał ktoś na lotnisku

-        Na olbrzymiej chęci latania -  odpowiedział dyrektor APh

Każdy coś z podstawówki pamięta ...
Ja obok paru rzeczy balladę Mickiewicza „Świteź” ; całość przydługiego wiersza dla nie tak pilnego ucznia nudnawa , ale dwie zwrotki w wyrazie kosmiczno-kopernikańskim robiły na ledwo co kilkunastoletnim wyrostku wrażenie. I zachowałem je na pamięć do dzisiaj .
Więc gdy przyszła do mnie chałtura utoczenia czegoś ze 156– ciu zdjęć nadesłanych przez Krzysztofa , pomyślałem : „Świteź” . Bo jakaś Świteź na zdjęciach obecna , tudzież wirujące wskroś wszechświata niebokręgi , a w środku bohaterów nieustraszonych dwóch – Andrzej i Krzysztof .

Znamienne, że płeć nadobna już w czasach pionierskich kupiła się obok awiatorów , a rychło i sama ona zaczęła aeroplanów dosiadać z nie mniejszym od męskich aeronautów talentem czy odwagą i na pewno większą rozwagą . I tak to trwa do dzisiaj na świecie , w Polsce i w naszej latającej Łososinie.

Wybitne ( czego  od nieba nie widać ) choć niewysokie ( 767 m ) wzniesienie na pograniczu Gorców i Pienin . Osobliwość geologiczna na tym terenie , bo zbudowane nie ze skał osadowych ,  a z  magmowego andezytu cenionego niegdyś w budownictwie ( od strony przełęczy Snozka nieczynny kamieniołom , dziś „poligon” wspinaczkowy ) na południowym stoku rumowisko skalne o charakterze gołoborza . Całość wraz z roślinnością stanowiła niechroniony unikat przyrodniczy .

Dziki charakter utraciło wzgórze po zbudowaniu stacji narciarskiej , zjeżdżalni grawitacyjnej , restauracji na szczycie itp. Przy tej inwestycji zdewastowano niestety jeszcze  inną osobliwość Wdżaru – skałkę na szczycie z anomalią magnetyczną odchylającą nawet o 180 stopni igłę kompasu . Druga taka była w rejonie wspomnianego gołoborza , nie wiem czy się zachowała .

Wdżar jest też górą  „niezmotoryzowanych”  glajciarzy , pierwsze rekordy Polski zdobywano startując właśnie z tego szczytu.

Niby nic szczególnego. Według ministra odpowiedniego wystarczy się nim nie zaciągać ; a kto już musi , tego   drugi światłodawca  – jeszcze odpowiedniejszy – zapewnia z kolei , że polski węgiel jest najzdrowszy w świecie.

Czyli „Maul halten und weiter dienen !”/ J.Haszek „Szwejk”/
A jak się gdzieś  poleci, to widać , jak zakrywa niziny i wciska w górskie doliny na spokojne sioła i miasteczka . No cóż , „miasta  mamy pobudowane z nieckach” – czyja to wina , każdy i tak wie .

Reformy to slipy, stringi lub pantalony dobierane w zależności od aury lub planów na najbliższą przyszłość.  Ale ...

Jak  i dotychczas bywało, jeśli tylko jest wola spotkania się i w ten dzień szczególny, a pogoda lotnicza zadawalająca, liczniejsza grupa „lotniskowców” bez specjalnego umawiania ściąga na miejsce.
Wola -  była,  mgły okołodunajcowe w normie, krajobraz lekko przypruszony śniegiem przy niewielkim od kilku dni mrozie.  Przy takiej pogodzie wystarczy wystartować z Łososiny, a  matka natura już sama program wizualny roztacza. Więc  do południa latał, kto żyw pamiętając, by między lotami wymienić się z drugimi dobrym słowem na Nowy Rok.

Tegoroczna jesień nie rozpieszczała miłośników „złotopolskiej”,  ale ta niedziela 23 października  zachwyciła zachowaną aż dziw, jak długo kolorystyką. A ponieważ nietrwałe piękno świata zależy od punktu i kąta widzenia, warto spojrzeć na nie i od nieba.

Z Łososiny Dolnej daleko lecieć nie trzeba. Tuż po starcie pod pachą 20 – kilometrowe Pasmo Łososińskie z kulminacją Jaworza  ( 921 m wys.) Jezioro Rożnowskie, w perspektywie odleglejsze grupy górskie. Widok znany, ale jednak...

W dniu 15 października nastąpiła pierwsza ich część – samolotowy lot nawigacyjny z poszukiwaniem konkretnych obiektów w terenie, utrzymaniem zadeklarowanej prędkości przelotowej i celności w lądowaniu na punkt.